Doelgroep: Vanaf 10 jaar
Titel: Percy Jackson en de Olympiërs – De zee van monsters
Schrijver: Rick Riordan
Uitgeverij: Unieboek | Het spectrum

Wat leert je kind:

Kennis maken en interesse krijgen in de oude Griekse mythen
Belangstelling krijgen voor boeken.
Taalontwikkeling.
Uitbreiding woordenschat.
Concentreren.
Stimuleren van de fantasie.
Kennis maken met nieuwe situaties.

Het boek

Het gaat om deel 2 van de serie “Percy Jackson en de Olympiërs”. Lees ook mijn beschrijving van deel 1 De bliksemdief.
In deel 1 ontdekt Percy Jackson wat hij is. Hij is niet zomaar een moeilijke jongen met ADHD en dyslexie. Nee, hij is de zoon van een god. Niet zomaar een god, maar één van de drie!
Zodoende heeft hij de hele zomer doorgebracht met andere kinderen van de goden. Natuurlijk is dat niet allemaal simpel verlopen zoals ik dat hier misschien doe lijken. Het was een bloedstollend verhaal en neem maar van mij aan dat je dat verhaal zeker weten wil lezen!!

Nu keert Percy weer terug naar kamp halfbloed en ook nu weer is hij nergens veilig. Hij en zijn vrienden zijn in groot gevaar. Kamp Halfbloed kan de monsters niet langer tegen houden en er is maar één manier om iedereen in het kamp en waarschijnlijk zelfs de hele wereld te redden!

Het luisterboek is ook verkrijgbaar in het Engels.

Mijn mening

Het verhaal gaat heel mooi in dezelfde stijl verder als bij deel 1. Ken je deze serie nog niet, dan kan ik het je van harte aanraden. Deze boeken zijn echt heel spannend en heel leuk om te lezen. Wanneer je eraan begint, wil je niet ophouden met lezen! De boeken zijn van begin tot eind enorm spannend.

De gebeurtenissen zijn heel fantasievol. Zo kom je er o.a. cyclopen met vleesetende schapen tegen. Dit deed me wel erg denken aan de trailer van Black sheep met de vleesetende schapen.

Hoewel er steeds levensgevaarlijke momenten in het verhaal voorkomen en de gevechten ook om leven en dood gaan, wordt er niemand gedood in het verhaal. Daar gaat dit verhaal dan ook om. Percy Jackson moet de gevechten aangaan en hij moet alle gevechten winnen om zijn vrienden en waarschijnlijk de hele wereld te redden, maar wanneer het moment aanbreekt dat hij over het leven of de dood van zijn tegenstanders moet beslissen, ziet hij toch steeds een kant in zijn tegenstanders waar hij nog niet eerder over had nagedacht. Hij kan ze gewoonweg niet doden, dat zou niet juist zijn. Dat vind ik wel mooi aan het verhaal.

Lees ook mijn beschrijving van de andere delen: